Zonneschijn in de oude stad

Ayutthaya: voor Anton, Laura en mij is dit de tweede keer dat we hier zijn. Daarom mogen Marianne en Kevin zeggen of we gaan lopen, fietsen of varen. De zon schijnt, dus we smeren ons goed in met zonnebrand. We gaan eerst lopend naar Wat  Mahatat, waar het hoofd van Buddah in de boomwortels zit. Dat is om de hoek bij ons logeeradres. Bij de rotonde worden houten tuinhuisjes verkocht. Anton droomt al van zo'n huisje in de tuin. Als we in de buurt van de ruïne komen, zien we enorm veel taxi's, tourbussen en mensen. Even niet aan gedacht dat het zaterdag is. Het lijkt wel of iedereen op pad is. 

We besluiten om een bezoek aan de Wat Mahatat uit te stellen tot laat in de middag wanneer de meeste mensen weg zijn. We lopen door naar de bootjes te om te informeren wat een vaartochtje kost. Het is bloedheet in zon. We komen op een markt en achteraan in een steegje kunnen we een bootje regelen. Voor we meegaan, willen we eerst naar het toilet. Marianne, Kevin en Laura zitten te wachten op een achenebbisj plaatsje. Een kerel ligt te slapen,  een paspop met een pruik - lijkt een soort fetisj - en er komt een andere man die begint te schieten. We hopen maar dat het losse flodders waren. We besluiten om maar niet in de boot te stappen.

Dan maar op zoek naar een tuk-tuk om naar Baan Hollanda te gaan: een museum over de vroegere handelsbetrekkingen tussen Nederland en Thailand. De chauffeur kan het niet vinden en doet navraag. In een steeg achter het droogdok met oude schepen, die niet echt meer gerepareerd lijken te worden, worden we afgezet. Er staat een nieuwbouw huis op een mooie plek aan het water, van het vroegere huis alleen de fundamenten. Helaas gesloten. Aan de waterkant eten we een cakeje van de night-market en drinken wat. Hoe komen we hier weer weg?

We lopen terug naar de weg en komen op het terrein van een Wat. Weer een drukte van belang. De tempel heeft een prachtig, grote, zittende buddah, mooi houtsnijwerk van buiten en is prachtig versierd van binnen. Aan de andere kant van het gebouw staan weer kramen met kaarsen, wierook, kleedjes, bloemen e.d. om te kunnen offeren. Het blijkt de Wat Phanan Choeng te zijn. Mooi dat we daar zomaar zijn beland. We eten weer fried rice en gaan op zoek naar een tuk-tuk. Er is een prijslijst bij de standplaats, maar daar willen ze ons niet voor meenemen. Omdat de zon alweer achter de wolken is verdwenen, besluiten we een eind te lopen en onderweg een tuk-tuk aan te houden. Gelukkig lukt dat ook en zo worden we weer naar de Wat Mahatat gebracht.

Marianne en Kevin gaan nu dan maar kijken; ik mag er niet in met mijn korte broek. We hebben het nog steeds erg warm, dus besluiten we terug te gaan naar ons huis en even in de airco te zitten. Het regent.

Tegen zes uur gaan we op zoek naar een restaurant met normale stoelen, i.p.v. plastic krukjes langs de weg. We zouden langs de rivier moeten zoeken. Een plek om ook een biertje te drinken wordt misschien moeilijk omdat het ook vandaag weer een Buddah dag is. Vandaar de drukte in de tempels. Thaise mensen zouden dan drie maanden geen alkohol drinken, maar ook niet schenken. We vinden daarentegen een leuk restaurant dat alcohol schenkt en aan de rivier ligt met uitzicht op een tempel. We bestellen roergebkken groenten met cashewnoten, Anton een pittige soep, Laura groente met garnalen en Kevin een gebakken vis. Een mooie afsluiting van de vakantie.